Bijna uit pure verveling gingen de heren van Zero 7, Henry Binns en Sam Hardaker, zelf maar muziek maken. Als assistent producers bestonden hun dagen grotendeels uit wachten, wachten en nog eens wachten. En af en toe koffie halen. Niet echt iets waar je op zit te wachten als in de studio naast je een stuk popmuziekgeschiedenis geschreven wordt. Daar zat Radiohead namelijk OK Computer op te nemen. Ik kan me wel voorstellen dat je handjes gaan jeuken, want na een producersopleiding zit je niet te wachten op “U nog een kopje koffie mijnheer de producer?” als dagtaak. Of thee natuurlijk. Het blijft wel Engeland tenslotte. Na een remix van het Radiohead-nummer “Climbing up the Walls” ging het balletje van Zero 7 steeds sneller rollen en voor de twee heren er erg in hadden, hadden ze met het Simple Things een mega-hit in handen en het stickertje “de engelse Air” op de neus geplakt gekregen. Waar Air met hun tweede plaat niet tegen de druk bestendig bleek en eigenlijk pas met Talkie Walkie weer op het rechte spoor belandde, heeft Zero 7 uitgebreid de tijd genomen om te schaven aan een tweede album. Dat lange schaven heeft er dan misschien wel voor gezorgd dat When It Falls een redelijk veilige opvolger is geworden. Maar goed, wie interesseert dat nog een zier als Sia Furler je betovert in “Speed Dial No 2” (even zette ze me zelfs op het verkeerde been en dacht ik dat het Anneke van the Gathering was die zingt) of je wegdroomt in “Passing By” onder begeleiding van Sophie Barker. Niemand toch? Nou dan!