Vandaag is rood. De kleur van de bankrekening van Marco Borsato. Maar gelukkig ook van een heel andere cd-hoes. Het heeft maar liefst zes jaar geduurd, en in Nederlandse cd-winkels is-ie nergens te vinden, maar eindelijk is er weer een nieuw album van Zoot Woman! Het hobbyproject van superproducer Stuart Price – ben ik de enige die dan telkens aan Dr. Nobel Prijs uit Sesamstraat moet denken? – was altijd al een mengelmoes van slimme jaren-tachtig-synthpop en moderne zoemelectronica. “Living in a Magazine” en “Information First” heb ik acht jaar terug helemaal grijsgedraaid. En er is goed nieuws: deze derde plaat is weer even fijn als de eerste. Al moet daar wel bij aangetekend dat er wat minder schurende gitaren op staan, en wat meer beats. Het meest pakkend zijn “We Won’t Break” (alleen die intro al!), opener “Just A Friend Of Mine” en het dance-achtige “Saturation”. Trouwens, ook het titelnummer kan zo de clubvloeren op. Lekkere geluidjes zitten verder nog in “Memory”, “Live In My Head” en het wel errug-eighties “More than ever”. Dat maakt al zeven fijne nummers en daarmee is het een lekkere doorluisterplaat. De paar te gladde Pet Shop Boys / Air-nummers neem ik maar voor lief.
mij=Snowhite / Import
Zo in de melkweg. ben benieuwt!