Tom Baxter

‘I need to learn how to let go.
Learn how to stand on my own two feet
and love again.
But each time I try,
I lift up my wings and it aches.’
(Lift Up My Wings – Tom Baxter)
Tom Baxter windt er geen doekjes om; het afgelopen jaar is een van zijn allermoeilijkste periodes ooit geweest. Na elf jaar lief en leed gedeeld te hebben, besloten Tom en zijn vrouw uit elkaar te gaan. Hij kan het nog steeds nauwelijks bevatten. Aarzelend bladert hij door het CD-boekje van The Uncarved Block – Part / One, een zeer sober, gevoelig album met niet meer dan gitaar, piano en Tom’s stem. ‘Het is opgedragen aan mijn vrouw. Ik heb er al heel lang niet meer naar kunnen luisteren,’ zegt hij zuchtend, ‘Dan ben je negenendertig jaar en ineens single. Zo vreemd.’ Er is dus een hoop gebeurd sinds ik Tom voor het eerst sprak, in 2008 bij het uitkomen van zijn vorige album Skybound. Ik koester goede herinneringen aan die ontmoeting. Toen de mogelijkheid zich voordeed om weer eens bij te kletsen, hoefde ik er dus niet lang over na te denken om daarop in te gaan.

Laten we eerst even verder terug gaan in de tijd. Na de intensieve Skybound-tournee werd het ineens heel erg stil rondom de Britse singer-songwriter. Tom had er even genoeg van en besloot te vertrekken naar India. ‘Toen ik naar India ging was ik aardig de weg kwijt. Ik was verward en wist niet goed wat mijn volgende stappen zouden zijn. Ik heb de eerste drie maanden mijn gitaar niet aangeraakt.’ Tijd om op adem te komen? ‘Precies. Ik was op een keerpunt gekomen. Ik had heel mijn leven aan de muziek gewijd. Sony tekende mij toen ik dertig werd, wat relatief vrij laat is, maar als twintiger was ik de hele tijd met muziek bezig om zo’n contract te kunnen krijgen. Dat was heel intensief. Hard werken. Veel toeren. Ik had problemen met de gang van zaken in de muziekbusiness en wilde van die deal met Sony af. Toen dat uiteindelijk lukte, had ik geen geld en moest ik zelf een album uitbrengen. Dus het was werken, werken en nog eens werken. Aan een stuk door. Al had ik slechts twee albums uitgebracht, ik stopte altijd heel veel tijd en moeite in het maken ervan. Maar tegen het einde van de Skybound-tournee was de rek eruit. Europa pikte het niet op en EMI was net overgenomen door Terra Firma; een investeringsbank die ook iets deden met bioscopen of zo. Het momentum was over. Uiteindelijk wist ik niet meer waarom ik het nu nog eigenlijk deed. Ik wilde de tijd nemen om dat uit te vinden, dus vertrok ik naar India. Niet dat ik daar een antwoord heb gevonden, want ik kwam nog meer verward terug dan ik al was toen ik vertrok.’ Tom relativeert zijn opmerking met een lach. ‘Ik heb wel uit kunnen rusten en veel tijd kunnen doorbrengen met mijn ex-vrouw.’

mij=Interview: André
Ex-vrouw. Het lijkt wel of Tom zelf nog steeds schrikt van die woorden. ‘Ik word binnenkort veertig. Er zijn veel dingen gebeurd, veel dingen veranderd met die scheiding en zo. Mijn reis door de afgelopen vijf jaren is heel tumultueus geweest. Heel moeilijk. En ik heb het gevoel dat het op een vreemde manier zijn dieptepunt heeft bereikt en er weer ruimte voor vooruitgang is. Iedereen die een langdurige relatie heeft gehad, zal waarschijnlijk wel weten dat deze heel langzaam kan afbreken, zonder dat je weet wat er precies aan de hand is. De realisatie dat het de relatie daadwerkelijk ten einde is, is heel erg pijnlijk. Je verliest je identiteit, je eigenwaarde, je mogelijkheid om op een goede manier met dingen om te gaan omdat je partner jouw “alles” wordt.’ Tom is door de situatie ook anders gaan kijken naar de rol van muziek. ‘Muziek is een aanvulling. Een manier om liefde te delen. Ik weet niet eens of ik van de muziek zelf hou. Het allerbelangrijkste is toch degene met wie je je leven deelt en je familie. Muziek is slechts een bijzaak. Een abstracte manier van schilderen.’
Simultaan met het album Skybound bracht Tom een boek uit met schilderijen gebaseerd op de songs. Is hij voor The Uncarved Block wederom aan het schilderen geslagen? ‘Nee, ik heb al heel lang niet meer geschilderd. Ik ben echter wel bezig in Italië bezig sculpturen te maken bij de songs. Dat heeft alles te maken met het idee achter The Uncarved Block. Ik had opnames gemaakt in Los Angeles waar ik niet tevreden over was. Het was veel te overgeproduceerd, te geforceerd. Dus besloot ik terug naar af te gaan. The Uncarved Block is een Taoïstische filosofie – die overigens met wat puzzelwerk ook op de hoes van het album te lezen is – die er vanuit gaat dat je het leven begint als een eenvoudig soort blok. Gaandeweg je leven snij je stukken van dat blok en zo ontstaat er een complex geheel. Het is op een gekke manier opvallend dat ik juist aan dit album begon terwijl mijn relatie langzaam afbrokkelde. Het gaat allemaal over verlaten en verlaten worden. Een heel eenzaam album. Het gaat ook over veranderingen in het landschap van je leven. Vrienden die veranderen, die gaan trouwen en gezinnen stichten. Wij hadden zelf geen kinderen en dan kom je in de vreemde situatie dat je in je eentje bij gezinnen aanschuift waar we altijd als stel op bezoek gingen. Daar was ik niet aan gewend.’

Buiten het feit dat het maken van de sculpturen mooi past binnen het thema van het album, geeft het Tom ook de kans om op iets anders te richten dan muziek. Meer fysiek met de ideeën aan de slag gaan dan het ongrijpbare wat muziek in zich heeft. Tom heeft er moeite mee dat hij in het hokje “muzikant” wordt gestopt. Alsof dat het enige is wat hem zou definiëren. Hij heeft liever het gevoel dat er nog andere opties zijn. ‘Wie weet blijf ik uiteindelijk muzikant tot aan mijn dood. Ik wil mijn opties open houden.’ Toch wil hij de rol van de muziek niet bagatelliseren. ‘De muziek is de manier om mijn verslag te doen van mijn reis door het leven. Ik hoop dat mensen er iets in herkennen waar ze wat mee kunnen. Misschien troost in vinden. Daarom besloot ik ook alleen de opnames uit Los Angeles uit te brengen waar ik tevreden over was op de Golden EP. Ik kan niet bijvoorbeeld door de druk van een platenmaatschappij iets uitbrengen waar ik zelf niet honderd procent tevreden over ben.’
En hoewel Tom toegeeft dat het nieuwe album vol staat met nummers die voor hem nu moeilijk zijn om terug te horen, laat staan ze live te spelen, staat hij hier wel voor de volle honderd procent achter. Tijdens het schrijven van de nummers wist hij af en toe zelf niet eens waar ze over gingen, waar het vandaan kwam. Achteraf voelt het alsof zijn onderbewuste wel opving wat er gaande was in zijn leven. Want gaat de opener “The Boy Beneath The Stone”, dat op de oppervlakte lijkt te gaan over de David van Michelangelo, misschien ook over hemzelf? ‘Dat is een interessante vraag. Ik heb daar veel over nagedacht sinds ik het nummer heb geschreven. Het was een van die teksten waar ik zelf niet precies wist waar het nu eigenlijk over gaat. Maar je hebt denk ik gelijk. Onder die oppervlakte gaat het over mezelf. Wie ben ik? Ik denk dat ik zelf was bevroren in steen. Ken je die scene uit Star Wars waarin ze Han Solo invriezen? Dat is het beeld wat ik hier over mezelf bij heb. En dan stel ik mezelf de vraag: wie ben ik? Wat maakt mij tot wie ik ben? Door zo’n scheiding ga jezelf dat soort fundamentele vragen stellen.’
Prijsvraag
Tom Baxter zal op zaterdag 5 oktober in Alkmaar twee concerten geven. De locatie is de prachtig gesitueerde schuilkerk in het oude centrum van Alkmaar.
Op de middag is er een matinee-concert dat om 16.00 begint en een mooi compacte introductie is van wat Tom muzikaal allemaal te bieden heeft. Op de avond geeft hij een volledig concert dat in sfeer en lengte nog een heel stuk verder gaat. Het concert, dat om 21.00 uur begint, zal daarnaast een flink aantal mooie verrassingen kennen.
In samenwerking met organisator Written In Music mogen we 2 x 2 kaarten weggeven. Fijn toch?
Het enige wat jij hoeft te doen is een mailtje sturen naar contact@fileunder.nl met het antwoord op de onderstaande vraag. Vergeet daarbij niet aan te geven of je naar het matinee-concert of het avond-concert wil gaan.
Vraag:
Met welk nummer dat ook in de film “Run Fatboy Run” zat, had Tom een bescheiden hit in Nederland?