Een beetje electronica op zijn tijd is helemaal niets mis mee. Het lijkt wel of electronica bands steeds meer in song-structuren gaan denken en de traditionele rockbands steeds meer electronica invloeden adopteren. Hrvåtski is zo’n naam uit de electronica. Achter deze naam gaat producer Keith Fullerton Whitman schuil. Swarm and Dither is een verzameling van werk van hem van 1999 tot dit jaar. En het toont maar weer eens aan hoe moelijk het blijkbaar is voor producers om zelf platen op te nemen. Opener Vatsep Dsp doet de eerste kleine minuut echt gewoon zeer aan je oren en loopt dan nog een minuutje of 5 door als irritant deuntje met irritante oren tergende piepjes bliepjes en breaks. In 2nd zero fidelity mandible investigation gaat het een seconde of dertig een beetje lijken op een liedje, maar daarna krijg ik weer zo’n brei aan dingen over me heen die echt niet goed voor me is. Ik word niet snel zenuwachtig van een plaat, maar hier valt gewoon ECHT niet naar te luisteren! Gelukkig zitten er ook rustpuntjes op deze plaat. Echoes is een repeterend deuntje dat nergens over gaat, maar iig ervoor zorgt dat je hartslag wat zakt naar minder gevaarlijke hoogtes. Helaas gat het drum’n’bass beest daarna gewoon weer verder waar hij voor dit rustpuntje mee bezig was. Irriteren tot op het bot. Bedenk me nu dat er op deze plaat ook absoluut niet te dansen valt. Althans, ik kan me niet voorstellen dat iemand zich in zulke bochten kan wringen op de dansvloer. Anaesthetise Thineself en slottrack Tegenborg zijn eigenlijk de enige tracks die iets op een liedje in traditionelere zin lijk. Sterker nog, het zijn tracks waar een aangenaam sloom gitaartje (of is het toch synths?) meehuppelt en de beats in bedwang blijven. Het zal allemaal best avontuurlijk, spannend en humorvol zijn wat deze man uit zijn computer weet te halen, maar ik word er echt te nerveus van om deze plaat vaker te gaan draaien. Ik kijk wel naar het mooie hoesje en zet wel wat anders op.
File: Hrvåtski – Swarm and Dither
File Under: Overbodige Hap