Bad Dog
Nadat 10 Cent Wings compleet flopte (onbegrijpelijk eigenlijk want het is een pracht van een popplaat) had Jonatha Brooke het helemaal gehad met haar platenmaatschappij en de platenmaatschappij met haar. Ze besloot het in het vervolg haar zaakjes zelf maar te regelen en richtte haar eigen label op (Bad Dog Records). De eerste plaat die ze uitbracht op haar eigen label droeg de simpele titel “Live” en verkocht via postorder meer dan voorganger 10 Cent Wings. Blijkbaar was er toch wel een publiek voor haar muziek. Op Steady Pull gaat Brooke dan ook stug verder waar ze al ruim 10 jaar mee bezig is. Haar muziek heeft zich wel doorontwikkeld sinds de twee folky-platen die ze maakte als duo ‘The Story’ met Jennifer Kimball. De muziek zit nu meer aan de rock kant van het singer/songwritergenre. En dat gaat haar goed af! Onder productionele leiding van Bob Clairmountain en met hulp van Michael Franti (titeltrack “Steady Pull”) en Neil Finn (“New Dress”) laat Jonatha horen dat ze niet onderdoet voor de dames die gerekend worden tot de top van het singersongwriter-genre als Ani DiFranco en Beth Orton. Door de grotere variatie p[ deze plaat overtreft ze zelfs het werk van deze dames wat mij betreft. Luister maar eens naar het groovy “Steady Pull” met Marcus Miller op bas, het door protools gehaalde “How Deep is Your Love?” vol lagen of afsluiter “Lullaby” met slechts Brooke op akoestische gitaar en zang en je zult niet anders kunnen concluderen dan dat dit één van de betere, zo niet de beste, damespopplaat is die dit jaar afgeleverd is. Als bonus krijg je op de Benelux-editie ook nog eens drie bonustracks in het frans en twee remixen o.a. van Jim Kissling aka Kevin Saunderson. Hopelijk levert deze plaat haar eindelijk de waardering op die ze verdient. ps: Ik houd helemaal niet van kerstliedjes, maar de track (Emmanuel) die Brooke aanbiedt op haar site als kerstgroet is het mooiste wat ik in jaren gehoord heb op dat gebied.
File: Jonatha Brooke – Steady Pull
File Under: Voer voor jaarlijst