Ik was er bijna ingetrapt! Toen iemand mij Garlic liet horen. Ik dacht, in mijn halfdronken bui, echt dat het ging om een Pavement-plaat die ik niet kende! The Murky World of Seats klinkt bij tijd en wijle namelijk zo eng als the Pavement dat je dit in een niet dronken bui ook zou kunnen denken. Pas als je beter gaat luisteren hoor je dat het Malkmus (net) niet is en dat de zanger ook nog eens verdomd goed naar Lou Reed geluisterd heeft, alhoewel je zelf natuurlijk niet zoveel aan je stem kunt doen. Wat voor de heren spreekt is dat ze hun bewondering niet onder stoelen of banken steken, sterker nog ze zijn er trots op een bijdrage te mogen leveren aan een Everything is Ending Here – A Tribute To The Pavement dat eind februari verschijnen zal. Nu ben ik nogal Pavement-gek, dus eigenlijk kan een bandje als dit bij mij helemaal geen kwaad doen. Als je echt voor dit plaatje gaat zitten dan valt er echt heel wat moois te beluisteren, zo heeft elke voetbalfan wel een een “Drink induced conversations” in de kroeg, na weer een nederlaag verzuchtend in een dronken bui dat je weer een jaar uitgelachen zult worden. Beter luisteren zal je leren dat er niet alleen invloeden van de bovengenoemde twee zijn, maar ook Grandaddy (“Animals”, met ook net zulke wazige teksten als Grandaddy soms heeft) en van tijd tot tijd Neil Young ruik je in de knoflooksaus die je voorgeschoteld krijgt. Hmmm, knoflook lekkel 🙂
File: Garlic – The Murky World Of Seats
File Under: Eerstgeborene zoon van the Pavement