Op de keper beschouwt valt Arena onder Neo Prog. En Neo Prog is een gevaarlijk goedje. Heb je dat label één keer op je geplakt gekregen, zie er dan maar weer eens af te komen of, nog moelijker, probeer er maar eens te bewijzen dat jouw Neo Prog er wel toe doet. Want de meeste Neo Prog is toch niet echt progressief te noemen en bij liefhebbers van “echte” progressieve muziek, bijvoorbeeld die van de RIO-stroming (Rock In Opposition). De eerste grote band die Neo Prog genoemd werd was Marillion en bij die naam krijgen RIO-liefhebbers accuut jeuk. Ik vind dat allemaal wel een beetje overdreven hoor, maar ik moet toegeven dat ik van sommige Neo Prog bands toch ook rode vlekken krijgt. Bij Arena kreeg ik altijd al niet zo heel veel van die vlekken, met name de twee laatste albums The Visitor en Immortal? waren best te pruimen en toonden aan die ‘andere’ Neo Prog bands dat het dus best kan Neo Prog maken die er toe doet. Op de nieuwe plaat Contagion voegen ze het beste van die twee platen samen. Bijna letterlijk, want hier en daar lijken de tracks af en toe toch wel behoorlijk op nummers van die andere platen. Ik vrees dat de oorzaak daarvan in de dikke vinger van Clive Nolan in de pap is, maar als je The Visitor en Immortal? niet kent zal dit je geen moment storen. Het is af en toe misschien wat theatraal (riep iemand daar dat Nolan maar eens met Joop van den Ende moet gaan praten?), maar het hapt allemaal wel lekker weg en klinkt nergens geforceerd. Leuke intermezzo’s zijn overigens de drie instrumentaaltjes waar je zo een popquiz van kunt maken: “This Way Madness Lies” (Rush! Gilmour!), “On the Box” (Rutherford!), en “Riding The Spree” (IQ! Genesis!) laten toch wel heel erg duidelijk invloeden zien van Nolan en cs. Zo de punten en overwining zijn weer binnen en Arena heeft een (Neo Prog) album afgeleverd dat er wel toe doet.
File: Arena – Contagion
File Under: Neo Prog die er zowaar toe doet