Je zegt niets raars als je beweert dat voor meester John Peel Melys uit Wales, misschien samen met Belle & Sebastian zijn favoriete leerlingen zijn. Ze mochten al zeven keer voor de klas komen bij meester Peel, volgens mij mogen ze zelfs wel John zeggen ondertussen, om hun kunsten te vertonen. En omdat ze zo goed hun best gedaan hadden mochten ze ook nog eens Radio One vertegenwoordigen op het Eurosonic Festival in het jaar dat ze de “Radio One festive 50” wonnen en lieten in dat jaar gehypte namen achter zich als The Strokes en de White Stripes. In Nederland zijn ze toch ook wel aardige geliefd. Op Eurosonic maakten ze met de mierzoete stem van zangeres Andrea Parker veel indruk en ook over het optreden op London Calling Festival niets dan goeds gelezen. Bovendien bracht Transformed Dreams een compilatie (Suikerspin) uit van allemaal al lang uitverkochte EPs en singles. Nu is er dus een ‘echt’ nieuw album Casting Pearls. Melys klinkt op alle tracks wederom tintelfris wat vooral te danken is aan de kraakheldere stem van Parker. Ze mag nog zo boos toegezongen worden ( Cock-sucking narrow-minded selfish media whore uit “Plasticine” is toch niet niets) ze blijft vriendelijk klinken. Echt zo’n stem van een vrouw die je helemaal verrot kan schelden en dat het toch altijd lief klinkt wat ze zegt en dat is ook een kunst. Muzikaal mixt Melys op aangename losse manier dromerige gitaarpop (Lush is het eerste wat me te binnen schiet) met electronica, flarden samples en synthesizers. De tracks waarop een ‘boze’ tweede stem te horen is, “My Drowner Pill” en opener “Plasticine”, zijn wel mijn favoriete tracks van deze plaat omdat alleen maar zoet ook zoiets is. En natuurlijk zitten ze al weer in John Peels platenkoffer van januari want een lievelingsleerling zorgt wel dat ze dat witte voetje behoudt bij haar favoriete leraar…
File: Melys – Casting Pearls
File Under: Zoetzure Parels