Het is eng, bijna heel erg eng. Volgens mij heb ik nog nooit een band gehoord die zo Pink Floyd klinkt dat als je niet beter wist je zou denken dat je naar teruggevonden en nooit uitgebrachte Floyd-opnames zit te luisteren als je RPWL hoort op Stock. En dan luister je niet eens naar een reguliere PRWL plaat, maar restopnamen die van hun eerste twee platen God Has Failed en Trying to Kiss the sun die niet pasten in het concept, maar nog wel de moeite waren om uit te brengen. Door openingstrack “Opel” wordt je natuurlijk nog eens extra op het verkeerde been gezet. Dat is natuurlijk ook een cover een Syd Barrett nummer. Daarna gaat het het gewoon stug door met het grote Floyd imitatiegebeuren tot het ietwat buitenbeentje Beatles-achtige “Who Do You Think You Are?” en de hidden track in “Forgive Me Part 3”. Het is bijna genant allemaal, maar het komt er gewoon zo dicht bij dat het je onmogelijk kan irriteren. Want dat ze voortreffelijke songs kunnen schrijven blijkt wel uit het tien minuten magnus opus “The Gentle Art Of Swimming”, dat als een warm bad aanvoelt met zijn prachtig uitgewerkte solos waar Gilmour bijna jaloers van zou worden. En dat het allemaal op Floyd lijkt? Ach het zal me worst zijn. Net als het feit dat RPWL ooit begon als Pink Floyd-coverband.
File: RPWL – Stock
File Under: Pink Floyd Jr.