Je moet er tegen kunnen wat Andrew Broder, de man die in zijn uppie Fog vormt je voorschotelt op zijn tweede plaat Ether Teeth. Op zijn zachtst gezegd is het een indrukwekkend schizofreen geschift zooitje wat hij je oren voert. Als je deze plaat in één keer behappen kunt ben je zelf rijp voor opname. Want de in de huiskamer in elkaar geprutste geluidsbrij, niet in de zin van hard, wel in de zin van rommelig, laat zich gewoon niet eenvoudig doorgronden. Schuif je Ether Teeth gelijk terzijde na de eerste draaibeurt, dan kan ik je eigenlijk niet eens ongelijk geven. Dit is namelijk een plaat waar je mensen mee je huis uit kunt jagen als ze te lang blijven zitten. Geef je Ether Teeth echter de kans op meer draaibeurten, het liefst met de koptelefoon op, dan ontvouwen de geheimen van de geluidsescapades van Broder zich echter en blijken er zowaar liedjes achter schuil te gaan die de moeite waard zijn als je kunt tegen de niet alledaagse soep van akoestische gitaren, doffe drum and bass, scratches, samples, loops, blaasinstrumenten en piano die wordt opgediend in een lo-fi soepkom. Werd je al nerveus van de laatste twee Radiohead (de stem van Broder lijkt wel wat op die van Yorke) platen, dan kun je Fog het beste rechts laten liggen, wil je nog een stap verder de vaste structuren uit, sla hier dan linksaf.
File: Fog – Ether Teeth
File Under: Weirde Trip, Headphone Music