Je hoort het er niet aan af, maar de Straitjackets komen uit het hart van countryminnend Amerika, Nashville. Je verwacht meer dat zo’n surfbandje met gemaskerde buitenaards wezen uit de oceaan de westkust opgesurft komen om daar met hun supersonische gitaarsurf de boel op stelten te zetten. Dertien kort, maar puike en (bijna) instrumentaaltjes, waarop ze zelfs hulp krijgen van Jon Spencer op theremin in het lekker vieze “Tarantula”, dat je luidsprekers lekker test. Het irritante van zo’n nazomers plaatje als Supersonic Guitars in 3-D is dat ik de hele tijd luchtgitaar ga staan spelen. De mensen die mij afgelopen week hebben zien lopen, met koptelefoon op, in een wat rare houding, dat was dus mijn poging tot luchtgitaarfietserij. Ze mogen nog blij zijn dat ik het tres coole meegeleverde 3d brilletje er niet bij opgezet heb. Natuurlijk (her)kennen we veel melodietjes uit de jaren zestig, maar het heeft allemaal toch wel iets eigens en klinkt gewoon heerlijk, mede ook door de messcherpe productie. Toch zou het van mij net wel iets sleazier mogen allemaal. Dat zou het een stuk opwindender maken. Nu leent Supersonic Guitars in 3-D zich perfect om te genieten in de herfstzon, jammer dat dit CDtje er al niet was aan het begin van de afgelopen zomer. Geheide hit én garantie voor veel luchtgitaarspelende mannetjes, op de één of andere manier schijnt dat iets te zijn waar vooral mannen zich mee bezig houden, met koptelefoons op.
File: Los Straitjackets – Supersonic Guitars in 3-D. File Under: Ride Those Waves Dudes!