Soms gaat de tijd sneller dan je wilt en word je door de feiten achterhaald. Tot voor kort was ik er in geslaagd Warren Zevon te negeren. Het was hier dat ze me toch eens aanspoorden te gaan luisteren. En toen snapte ik helemaal niet waarom ik hem had weten te negeren, want zijn muziek die grofweg tussen Tom Petty en Lou Reed ligt, ligt eigenlijk best in mijn straatje. Kort na de eerste kennismaking met Zevon las ik op dezelfde plek dat hij ongeneselijk ziek was en het maar de vraag was of hij The Wind helemaal zou kunnen afronden. Nou, dat is hem wel gelukt en de release heeft hij ook gehaald (26 augustus), maar 7 september moest hij zijn strijd opgeven. Het is raar om iemand over zijn naderende afscheid te horen zingen, maar het is niet meer dan logisch dat The Wind er vol meestaat. Met behulp van een handvol beroemdheden vrienden zet Zevon nog één keer alle zeilen bij en laat zich van zijn beste kant (kan ik eigenlijk niet zeggen, want ik ken hem ook pas net) zien. Een gedurfde (niet de wijze, maar meer de omstandigheden) cover van “Knocking on Heaven’s Door”, rocken met the Boss in “Disorder in the House”, Zevon doet het alsof hem niets mankeert, maar ondertussen. Het afsluitende “Keep me in your Heart” geeft je rillingen over je lijf. Als je dit kunt ben je een hele grote, ‘was’ is niet gepast hier. En daarna draai je even niets meer.
File: Warren Zevon – The Wind
File Under: Mooi afscheid, nu snel verdiepen in ouder materiaal