Ze halen het zelf een beetje op hun hals, die jongens van Anathema, door A Natural Disaster vlak na het ingaan van de wintertijd uit te brengen. Ik zie de koppen in de (niet metal)bladen al (weer) verschijnen: “Herfstplaat van het jaar”. Niets is namelijk minder waar dan dat. Alsof een goudklomp als deze zich alleen leent voor de dagen waarop er steeds minder daglicht is. Welk een flauwekul! Zoveel pracht moet ook schitteren in de zon, glimmen in de neerstromende regen en schallen uit de luidsprekers op de eerste lentedag. De metalheads die niet mee gegroeid zijn met Anathema zullen waarschijnlijk wel definitief afhaken na deze CD. Zie die puur gericht zijn op gitaargeweld en de emotionele uithalen van Danny Cavanagh kunnen alleen nog hun hart echt ophalen in “Pulled Under”. Dat nummer zit overigens precies op de goede plaats, iets voorbij de helft, van de CD, want van “Harmonium” tot het instrumentale “Childhood Dream” lijkt het of Anathema je op het verkeerde wil zetten door sluimerend steeds een stukje ingetogener voor de dag te komen. Daardoor is de prikkel die de geluidsmuur van “Pulled Under” geeft zo verdomde intens en precies op het goede moment. En terwijl je daarvan aan het bekomen bent wordt je verrast door een zangeres te horen in het titelnummer in plaats van Cavanagh. A Natural Disaster sluit wat dat betreft naadloos aan op “A Fine Day To Exit”. dat ook al het metalgenre grotendeels achter zich gelaten had. Sterker nog het is de overtreffende trap er van die cd! Weldoordachte, bloedmooie melodieën, stemmig gitaarwerk, maar af en toe ook intense rock. Geef maar toe, dat wil je toch altijd horen en niet alleen in de herfst?
File: Anathema – A Natural Disaster
File Under: Voer voor jaarlijst