Sinds 1991 vecht het Finse Circle, niet te verwarren natuurlijk met het Belgische Emo gezelschap, tegen haar demonen. Door zo onvoorspelbaar mogelijke muziek te maken en elke keer weer verrassend uit de hoek te komen probeert bandleider Jussi Lethisalo zijn duivels te verdrijven. De ene keer lukt hem dat wat beter dan de andere keer. Op het briljante Prospekt uit 2000 zat de duivel hem aardig op de hielen. En dat was te horen ook. Een kolkende massa van jaren zeventig Krautrock vermengd met bijna gekmakende nummers die veelal opgebouwd werden rond één gitaarriff deden je vermoeden dat de duivel het kwintet bijna voor zich gewonnen had. Op het nieuwe album Alotus is bijna alles anders. De adrenaline kick is grotendeels verdwenen, de duivel lijkt getemd. Wat gebleven is, is de onderhuidse spanning en hypnotiserende één riff gitaarpartijen die nu echter grotendeels tammer klinken, bijna alsof ze de demonen onder controle hebben en op hun lauweren rusten. Slechts af en toe weten de hoorntjes zich nog door de dikke hoofdhuid heen te persen en dat levert de momenten van gekte die Prospekt zo bijzonder maakten en Alotus redden.
File: Circle – Alotus
File Under: Iets meer gekte zou niet gek zijn