Stropdassen. Wie heeft er geen hekel aan die krengen? Ik wel in ieder geval. Ook nooit gesnapt wat nou de toegevoegde waarde is van zo’n stuk touw om je nek. De heren van One In A Million hebben zo te zien aan het hoesje ook nog wat moeite met een Four-in-Hand, halve Windsor of een dubbele. Daar moeten ze zich ook helemaal niet druk om maken. Een spijkerbroek boven die Converse schoenen staat misschien nog wel beter ook. Ik zie bij deze hoes iemand buiten beeld wanhopig tips geven. “Nee, links over rechts en niet andersom.” Wat moet je ook met die pakken, rocken moet je! Smaakvol rammen op die gitaren en drums! Alhoewel, eigenlijk is het poprocken wat One In A Million doet op haar debuutplaat. En daar zijn ze nog goed in ook. Met bijna continu de Beatles in het achterhoofd spelen ze hun ongecompliceerde liedjes vol pakkende koortjes. Het punk-verleden van de heren heeft ervoor gezorgd dat de muziek niet te braaf wordt. Hiervan heeft zanger Erik misschien nog wel het meest profijt, want het stukje punkruwheid op zijn stembanden dat dat verleden gecreeerd heeft geeft de nummers precies de bite die ze nodig hebben om niet in de (te) grote grijze grauwe massa van bandjes te verzuipen. En als je dan ook nog eens je vingers durft te houden in het vuurtje van “Eleanor Rigby” en er zonder verwondingen van afkomt ga je het wel redden volgens mij. Met of zonder das.
File: One in a Million – One in a Million
File Under: Pop/Rock
