“Wat laat je me nu weer voor rotzooi horen?”, zei vriend h. Zelden reageerde hij zo heftig op een Cdtje dat ik hem voorschotelde. En dat opdienen van nieuwe muziekjes gebeurt nogal regelmatig. We oberen (en ouwehoeren) wat af. Waarom had ik eigenlijk verwacht dat vriend h Bauer’s derde plaat Baueresque wel op prijs zou stellen, zit ik me nu af te vragen. Terwijl ik weer vol genoegen naar deze heerlijke cheezy Cd van Berend Dubbe en Sonja van Hamel zit te luisteren. Dat hij het, eveneens cheezy, maar wel erg lome en misschien inderdaad minder avontuurlijke, Air niet kon waarderen en afdeed als “Eerst en vooral saai en nikserige gebakken lucht”, daar kon ik me nog wel wat bij voorstellen. Maar nu had ik toch wel een andere reactie verwacht. Misschien was ik wel even niet scherp door het gelukzalige (” lenteochtendnevelsmeteensprankelendzonnetje”) gevoel dat de mooie op hun zolderkamer in elkaar geknutselde liedjes bij mezelf veroorzaakten. Op het oog simpele, basale liedjes, maar schijn bedriegt vaak. En zeker in deze. Af en toe moet ik zelfs aan de Carpenters in een 2004-jasje denken, waarop vriend h terstond bromde: “Carpenters zijn in ieder geval minstens zo erg”. Zowel Sonja als Berend is gezegend met een aangename stem. Sonja lijkt af en toe zelfs wel een beetje op Susanne Vega. Samen knopen ze op Baueresque op kunstige wijze de draadjes van drie decennia pop tot een eigen geluid. Nee, ik weet het wel zeker. Deze keer ligt het eens niet aan mij, maar aan vriend h. Hij wil gewoon niet horen hoe mooi deze plaat is.
File: Bauer – Baueresque
File Under: Rotzooi? Egnie h, egnie!