Op het platteland (je weet wel als je na Utrecht de wildernis intrekt) is Bingo een extreem populaire sport. Het volk trekt er van dorp tot gehucht om in de plaatselijke kroegen enorme massa’s geld te verbrassen en huiswaarts te keren met een koffiezetapparaat of als je geluk hebt een stukje nepbont. En dan heb je altijd van die randstedelijke luizen in de pels die daarop gaan jagen. Een groepje van dat bingo’s afstropende uitschot heeft zich rond 1995 verenigd en bleek naast boerinnetjes beroven nog een gezamenlijke hobby te hebben: muziek. En dan vooral een liefde voor overzeese muziek uit een ver verleden. Natuurlijk vooral grotestadsmuziek: Velvet Underground, Kinks. Het mocht natuurlijk niet te veel opvallen dat zij werkelijk bingotrappers waren, dus kozen ze de meest voor de hand liggende naam: Bingo Trappers. Om nog minder verdacht over te komen zorgden ze op een slinkse wijze ook nog eens voor een overzeese platendeal. En daar oogstten ze nog niets anders dan lof (en een beetje succes) ook! Nu durven ze. noodgedwongen overigens, het weer aan om op een Nederlands label (Muze) een album, No Smoking, uit te brengen. Rauw en huppelend is het het grote stadsgevoel van de Velvets en het dandy gevoel van de follower of fashion op Waterloo Station in een trendy lekker meezingbaar lo-fi jasje gegoten. Uitgekiend heren, strak uitgekiend!
File: Bingo Trappers – No Smoking
File Under: Grotestads Lo-Fi