Je verklaart mij vast voor gek als ik je vertel dat ik echt uitkeek naar de nieuwe Chris Rea, The Blue Jukebox. Dat betekent dat jij Chris Rea nog steeds associeert met die terugreis met kerstmis naar huis en het net zo doodgedraaide Josephine en zijn vorige Cd Dancing Down The Stony Road bij voorbaat al afdeed als zijnde irrelevant en deze lang je heen hebt laten gaan. Ik kan je vertellen: Je zat er fout. Zelden nam een artiest zo revanche op zichzelf als Chris Rea deed met Dancing Down The Stony Road namelijk. In mijn perceptie natuurlijk. Maar wie de moeite neemt zijn vooroordelen lost te laten zal overrompeld worden door prachtige slide blues uit de delta en me gelijk geven. Toch was ik ook een tikkie huiverig naar The Blue Jukebox. Zou het Rea lukken zijn mooiste plaat (mijn perceptie wederom), te overtreffen. Nee dus. Dat komt gedeeltelijk ook door de keuze die Rea maakt. Hij vaart langzaam de Mississippi stroomopwaarts en vermengd de blues van Stony Road met lome jazz uit de omliggende streken. Met, naast de kenmerkende stem van van Chris Rea en wederom met grote regelmaat fabuleus gitaarwerk, een opvallend centrale rol voor de de saxofoon. Van tijd tot tijd moet ik zelfs aan Morphine denken. Cool en relaxed, maar vooral toch ook mijlenver verwijderd van de man die ons On The Beach bracht.
File: Chris Rea – The Blue Jukebox
File Under: Cool Chris
File Audio: Jazzee Blue Jukebox