Succesfull ripping of concepts since 1998 (gejat van Kees Kist). Dat was mijn eerste gedachte toen ik Keelhaul‘s Subject Changes Without Notice voor het eerst hoorde. De band lijkt namelijk heel goed Masters of Reality, Kyuss, Rage Against the Machine, Black Sabbath en nog een hele zooi bands geluisterd te hebben. Nou zijn er slechtere bands om je invloeden vandaan te halen, maar toch. Echter, het leuke is, Keelhaul komt er mee weg. En behoorlijk ook. Want ze spelen geen nummers na. Ze brouwen hun eigen metal, en hebben de ketel ergens op het kruispunt van brute metal, stoner en emo staan. Dreinende (stoner) metal met rustpunten. Of hele harde emo. Wat u maar wilt. Voornamelijk instrumentaal, met hier en daar zang, die echter zo ver achter in de mix zit dat het meer om het effect gaat dan de tekst. Zodat we niet merken dat het onderwerp verandert. En dat doet het nogal eens, als je naar de songtitels kijkt (“Cruel Shoes”, “Tits of War”, “Answer The Chicken”). Maar bovengenoemde bands dan zult u zich afvragen? Nou, een Kyuss-flard hier, een RatM-riffje daar, een snufje Masters of Reality en een mespuntje Black Sabbath. Maar altijd heel even. En te weinig om het jatwerk te noemen. Afwisselend hard en zacht, afwisselend ingewikkeld en simpel, maar altijd in your face. Verplichte kost voor iedere Mastodont-liefhebber. En andere liefhebbers van “loud, heavy, annoying rock bands for people with short attention spans”
File: Keelhaul – Subject changes without notice
File Under: “a loud, heavy, annoying rock band for people with short attention spans”
File Audio: [ Thegooch ]