Vol bewondering keek ik altijd naar File Under -opperhoofd Coen. Hij heeft een vriendin en twee kinderen, en weet toch nog dagelijks een nieuwe recensies hier neer te zetten. Dat het hem zelfs allemaal een beetje teveel werd bleek toen ik gepolst werd om ook mee te gaan schrijven. Ik heb wat over voor vrienden, ik zei dus: “Ja.”. Geregeld kreeg ik nu een lijst met nog te recenseren cd’s met de opmerking of ik mijn voorkeur aan wilde geven. Op het lijstje bleef echter steeds een album van vorig jaar staan van The Children’s Hour. “Geef maar hier, ik maak er wel wat van Coen,” mailde ik monter. Zo geschiedde. Nadat ik het album SOS JFK van dit duo uit Chicago in mijn cd-speler had gedaan, begreep ik waarom het was blijven liggen. Als vader wil je bij je recensiewerk even niet aan die koters denken. De opening klinkt namelijk al meteen kinderlijk simpel. Alsof iedereen die een paar akkoorden op zijn akoestische gitaar kan al meteen een album op moet nemen. Voeg hier nog een ietwat geforceerd hoog vrouwelijk stemgeluid aan toe, en ik kan me voorstellen dat je deze cd aan de kant legt. Een volwassen man wil over volwassen muziek schrijven. Ik had echter gezegd dat ik het wel zou doen. Belofte maakt schuld. Gelukkig viel het allemaal nog wel mee. SOS JFK geeft haar geheimen namelijk langzaam prijs. De extra gitaar en piano, minieme tempowisselingen, grappige (oosterse) geluidstoevoegingen en samenzang, maken dat de zeer lieve ontluikende folkliedjes toch ook onderhoudend blijken te zijn.
File: The Children’s Hour – SOS JFK
File Under: Lieve, ontluikende en onderhoudende folkliedjes voor de man / vrouw zonder kinderen.
File Audio: [ Minty Fresh Radio, met The Children’s Hour ]