BAP heeft een nieuw album uit. Ik hoor je het al zeggen: “Die band van die single Kristallnaach? Dat is lang geleden. Bestaan die nog dan?” Mijn antwoord: Ja hoor, sinds deze doorbraak in 1982 bestaan ze nog steeds. Sterker nog, BAP is eigenlijk nooit weggeweest. Nederland hebben ze sindsdien links laten liggen, maar in Duitsland hebben ze nog steeds een hele grote aanhang. Het uit Köln afkomstige BAP en zijn zanger Wolfgang Niedecken bedienen zich nog steeds van het plaatselijke dialect, het Kölsch. Muzikaal gezien was het materiaal vanaf het eerder genoemde commerciële hoogtepunt wisselend van kwaliteit. De echte top wisten ze uiteindelijk pas tussen 1993 en 1999 te bereiken met de geweldige trilogie: Pik Sibbe, Amerika en Comics & Pin-ups. Hierna vertrok een deel van de band, waaronder ook de gitarist en de grootste stuwende kracht naast Niedecken: Klaus (Major) Heuser. Niedecken besloot door te gaan met een vernieuwde en uitgebreide BAP. De band bracht wel materiaal uit, maar het was niet meer als vanouds. Nu het aantal leden weer is teruggebracht naar vijf lijkt de band weer in evenwicht. Sonx is een album waarop is te horen dat Niedecken en zijn bandleden het schrijven van songs (Sonx) in de stijl van Bob Dylan en Bruce Springsteen (inmiddels weer) perfect beheersen. De prachtige teksten geven bovendien (nog steeds) een grote maatschappelijke betrokkenheid weer. De inmiddels 53-jarige Niedecken levert met zijn BAP misschien wel het mooiste album uit zijn carrière af. Alleen het maken van mooie hoesjes zullen ze wel nooit leren.
File: BAP – Sonx
File Under: Duitse vakmanschap, behalve het hoesje