Er zijn weinig bands en/of muzikanten waar ik echt een diepe bewondering voor heb. Het uit Diepenheim (Overijssel) afkomstige Krang is wel zo’n band. Het eerste concert waar ik ze zag optreden was op het bevrijdingsfestival in Zwolle in 1997. Krang was anders, ze waren in één woord geweldig. De belangrijkste persoon is André Manuel. Ik had hem al eerder aan het werk gezien als cabaretier. In een schouwburg in Ulft wist hij destijds toch meer dan de helft van de zaal weg te jagen met zijn grove humor. Krang kreeg een plek in mijn leven. Naast het kopen van alle albums bezocht ik zo’n twee keer per jaar een concert van ze. Het was even wachten geweest op het nieuwe album, maar deze week viel dan eindelijk de nieuwe (met wederom een schitterend hoesje) op de deurmat: Aait. De blijheid van een nieuw album werd overschaduwd door de mededeling dat ze ermee gingen stoppen. Naar verluidt waren er geen onderlinge problemen, maar het stond er toch echt. Krang, mijn Krang, ging ermee stoppen! Dit maakte het niet makkelijk om de schoonheid van dit album te doorgronden. De lijn van hun vorige in het Twens gezongen Gluut werd doorgetrokken. De nummers zijn tekstueel weer geweldig. De muziek blijft onvoorspelbaar heen en weer draaien, het instrumentgebruik blijft veelzijdig en het bandgeluid klinkt hechter als ooit. Een prachtige toegevoegde waarde is het trompetgeluid van de nog net even tot de band toegetreden Joost Buis. Toch hoor ik het allemaal aan met tranen in mijn ogen aan. Krang is niet meer: ‘Reegn reegn reegn reegn reegn, tot daj der bie neervalt.’ André, Adri, Jelle, Joost, Rick en alle andere mensen die de afgelopen jaren betrokken waren bedankt. Ik moet het allemaal nog verwerken, het overlijden met misschien wel het mooiste album ooit in Nederland gemaakt was te onverwacht.
File: Krang – Aait
File Under: Subliem tegendraads muzikaal genot tussen de tranen door