Ik volg de metal niet meer zo. Dat was wel anders in de “hayday” van de metal, eind jaren tachtig, begin jaren negentig toen muziek met belachelijk harde gitaren ineens van onder de grond kwam en ook tegen daglicht bleek te kunnen. Een van mijn favo’s in die tijd was het Death Angel, die met Act III een monument in de Bay Area Trash neerzette. Na dat monument ging het behoorlijk mis met de band, een ongeluk met de tourbus zorgde ervoor dat drummer Andrew Galeon een jaar buitenspel stond en in dat jaar vond zanger Mark Osegueda De Heer en stapte uit de band. Er werd nog wat aangemodderd, maar in 1995 viel het doek voor Death Angel. Echter, een benefietje voor Testament zanger Chuck Billy deed de band, in originele bezetting, weer uit haar as herrijzen. Die benefit werd gevolgd door een klein tourtje en dat beviel zo goed dat er nu een nieuwe plaat ligt. En dat had niet gehoeven. De technische metal van Death Angel was eind jaren 80 snel en vernieuwend en is nu behoorlijk achterhaald. Doordat de heren ook een dagje ouder worden zakt het tempo aardig en verwordt Death Angel tot een flauwe technische Black Sabbath kloon. En dat staat toch in groot contrast met het geniale Act III. Ik geloof dat ik het maar bij die plaat hou…
File: Death Angel – The art of dying
File Under: Recyclemetal
File Audio: [ Thicker Than Blood ]