Na zes luisterbeurten weet ik nog steeds niet wat ik van You Are The Quarry moet vinden. Nu is dat meestal geen goed teken, maar wie weet ligt het wel aan mij. Dat kan natuurlijk. Eens kijken. Ik heb volledig aangekleed en in mijn shortama naar Morrissey zitten luisteren. Met en zonder tandenborstel in mijn mond. Met en zonder eten in mijn maag. Als het donker was, als het licht was, als het mooi weer was en als het regende. In de trein, op bed, op de bank, op de fiets en in het zwembad. Nou ja, dat laatste is niet zo, maar het had gekund. Het hielp allemaal niets. En dat terwijl het brouwsel best aardig opent, “America’s Not The World” en vervolgens de single “Irish Blood, English Heart” houden mijn aandacht zonder moeite vast. Om hem vervolgens genadeloos kwijt te raken bij de overige nummers. Oké, in “I’m Not Sorry” klinkt een beetje Oasis door en ik denk goh, Oasis. En even verderop denk ik, hé, The Smiths. Maar nergens word ik verrast, nergens wordt het leuker dan gewoon “best aardig”. En best aardig is niet goed genoeg. Er zijn genoeg cd’s die best aardig zijn. You Are The Quarry is een stuk beter dan Morrissey zijn vorige soloding maar niet veel meer dan dat. Vind ik. Maar misschien had ik wel moeten ontbijten met worst en bonen, met een jus en een bak koffie. Misschien had dat gescheeld. Maar het lijkt me sterk.
File: Morrissey – You Are The Quarry
File Under: Best aardig, maar niet meer dan dat
File Video: [ Irish Blood, English Heart ]