Zoals sommigen wel weten heb ik ook echt werk. En in dat echte werk ben ik net – nou ja twee maanden geleden – geswitcht van job. Dat was goed en dat was ook hoognodig. Toch mis ik vooral mijn oude kamergenootje best wel vaak. Zeker als het om muziek gaat. Uren lullen en luisteren er over. Of over onze liefde voor Polly, die groot (A0!) aan de muur hing van dat oude hok. Nu is er dan eindelijk een nieuwe Polly en kunnen we niet samen luisteren. Dat is vervelend en vooral ook helemaal niet leuk. Terwijl ik dit type, zitten we toch samen te luisteren. Hij ‘boven’, ik ‘beneden’. Voorheen was dat zekers en te weten anders gegaan. Dan was de deur dichtgegaan, het volume opgeschroeft en hadden we nu, om 15:00, ons dansmoment gevierd om het aankomende weekend in te luiden. En met de nieuwe PJ Harvey – die vandaag verschijnt – zou dat ook gebeurd zijn. Waarschijnlijk hadden we de hele dag een dansmoment gehad of in ieder geval vanaf het eerste moment dat we Uh Hu Her getraceerd zouden hebben op de onvolprezen luisterpaal van de VPRO. Nu luisteren we gescheiden door een vuurmuur en moeten we het doen met mailtjes heen en weer waarin hij meldt hoe geweldig “Seagull” is en ik terugmail dat ik Uh Hu Her weer ouderwets Polly vindt, wat hij dan weer volmondig bevestigt met een “ja ja ja”. Ouderwets kriebels in de buik krijg ik van Uh Hu Her. Leve de moderne technieken, maar toch, was vroeger niet alles beter? Polly niet in ieder geval, zij is gewoon weer ouderwets goed.
File: PJ Harvey – Uh Hu Her
File Under: Dag PJ, dag A!
File Audio: [ Uh Hu Her ]