“De vorige plaat van Sukilove lijkt op McCartney in zijn beste dagen” zo las ik ergens. Brakend rende ik naar het kleinste kamertje van mijn huisje, de gehaktbal en de spinazie lagen een minuut later in de pot me aan te staren. Maar waar waren de aardappels? McCartney? De aardappels volgden onmiddellijk. Met alle respect voor de beste man maar ik wil geen platen horen die klinken als McCartney. Godzijdank klinkt You Kill Me van Sukilove helemaal niet zoals de vorige. Daarvoor is hij te eeehmm. ja, wat is hij eigenlijk? You Kill Me is country, het is gruizige rock, het is electropop, het is disco, het is rare Indiaase zut, het is van alles wat en toch ook weer niet. Het mooiste is dat het geheel nog steeds klinkt als Sukilove, maar dan anders. Het lijkt erop dat de mannen van Sukilove zichzelf opnieuw hebben uitgevonden. Het is donkerder, duisterder, ruwer, strakker, afwisselender, vloeiender, opwindender en vooral ook mooier geworden. Ik kieper de cd elke ochtend weer uit mijn cd speler, kennelijk heeft hij zich daar stiekem de vorige dag in verstopt. Ik droom over de “Girl on the Moon”, ik fluister zachtjes “You Kill Me” als ik aardappels schil en ik huiver als ik “I didn’t mean it that way” hoor terwijl ik gehaktballen draai. Slechts tien nummers kent deze cd. Dat “slechts” impliceert misschien dat het er te weinig zijn maar nee, het is precies genoeg. Het doet hunkeren. Hunkeren naar meer.
File: Sukilove – You Kill Me
File Under: Dood wil ik nog niet. Ik wil meer.
File Audio: [ You Kill Me ]