Eindelijk hier dan een recensie van Chutes too narrow van The Shins. Eindelijk, omdat het album op het Noord-Amerikaanse continent vorig jaar al verschenen is. Eindelijk, omdat het al een groot succes is in de alternatieve hitlijsten. Bij Oor staat het nummer één in de moordlijst. De vraag is nu echter of het een band is die door de media gehypet wordt of dat het gewoon echt een echt goed album is. The Shins zijn in ieder geval geen eendagsvlieg gezien het feit dat ze al in 1997 in Albuquerque (New Mexico) opgericht zijn. Chutes too narrow is bovendien al het tweede album, opvolger van het in 2001 verschenen: Oh inverted world. Het frisse warme geluid maakt dat het echt een band is die aan de Amerikaanse westkust thuis hoort. Muzikale referenties gaan richting Beach Boys, Love en The Byrds. Toch zijn het niet louter Amerikaanse invloeden die te horen zijn. Je kunt er net zo goed bands als The La’s, The Kinks, The Beatles, Supergrass of The Smiths in horen. Producer Phil Ek houdt het simpel, laat (gelukkig) allerlei opsmuk achterwege. Toch lijkt er over elke noot nagedacht te zijn. Binnen 33 minuten komen er 10 nummers voorbij die een beschrijving geven van het leven dat gezien wordt als een koker die te smal is. Het is een smakelijk album. Toch vrees ik dat ik het over pakweg een jaar weinig meer uit de kast zal halen. Eigenlijk ben ik nog steeds bang dat het toch wel wat gehypet is. Er waren naar mijn mening al betere albums dit jaar. De tijd zal het echter leren.
mij=Sub Pop / Konkurrent