Sigur Ros is prachtig, maar hun sereniteit in combinatie met het dat eigen taaltje van ze (hopelandish) valt bij mij niet altijd even goed. Bij Muse, ook prachtig, heb ik nogal eens moeite met de bombast die Matthew Bellamy en zijn twee vriendjes op hun laatste twee platen – imho is die eerste nog steeds hun beste – aan het daglicht brengen. Het Spaanse Holywater verraste me dan ook aangenaam door te kiezen tussen de gulden middenweg tussen Muse en Sigur Ros. Vooral in hun wonderschone openingstrack “Vomit Sea” van hun tweede cd Sides. Daar blijft het niet bij. Het zal je dan ook vast niet verbazen dat ook nog Radiohead en Jeff Buckley invloeden naast bovengenoemde twee langs komen fietsen. Overal een beetje van en dat dan gecombineerd met Spaanse passie en een opvallend gedempt drumgeluid. Om al hun verschillende zijden – goh, waar zou de titel van die plaat op duiden – te laten zien hebben deze Spanjaarden dik 72 minuten nodig. Hard, zacht, ingetogen, emotioneel, lang en kort. Normaal is zo’n lange zit me altijd te veel, maar ik strijk voor deze heren over mijn hart en ben mild, maar niet té. Holywater boeit namelijk wel bijna de volle 72 minuten en dat is natuurlijk al een kunst op zich. Dat komt dus ook vooral door de diversiteit en intensiteit van het songmateriaal, maar de volgende keer de saus iets verder indikken valt toch wel aan te bevelen.
File: Holywater – Sides
File Under: Iets langer koker, voor nog betere smaak?
File Audio: [Six-String Throat][Cloudy Sky]