Twee Noren die vaak vergeleken worden met Simon and Garfunkel. Als u na het lezen van de vorige regel meteen naar de winkel gerend zou zijn om hun nieuwe cd te kopen dan was u vast geen lezer van File Under. File Under lezers willen geen bandjes horen die net doen of ze Simon and Garfunkel zijn. Toch? Goed, goed, de vergelijking gaat veel te kort door de bocht maar ik heb hem dan ook niet zelf verzonnen. Simon and Garfunkel brachten namelijk nooit een plaat uit die Quiet Is The New Loud heette en die de hele New Acoustic Movement leven inbliezen. En de vergelijking blijft mank gaan want Simon and Garfunkel brachten ook nooit een plaat uit die Riot On An Empty Street heet. Weet u wat? We flikkeren die hele vergelijking overboord, ze verdienen beter, die koningen. Riot On An Empty Street is een fijn ceedeetje, volgezongen door de twee heren die zichzelf begeleiden met hun gitaartjes. Breekbare stemmen, fragiele gitaartjes, dat werk. Heel af en toe swingt het, maar meestal kabbelt het een beetje voort. Het is perfecte zondagmorgen muziek. Het is perfecte muziek om met een roseetje op het balkon de zon onder te zien gaan, het is de perfecte muziek om bij weg te zwelgen. Maar al die fragiliteit en lieflijkheid zorgt er wel voor dat je na het laatste nummer iets wilt met snerpende gitaren. Iets met een catchy refreintje, iets met een donderdende bass. Maar voor alle momenten waarop u geen bass, drum of snerpende gitaar wenst te horen zijn de Kings Of Convenience fijne kameraadjes.
File: Kings of Convenience – Riot On An Empty Street
File Under: Fijne Noorsche kabbelmuziek
File Video: [Misread]