Things We Lost In The Fire kocht ik zonder ooit ook maar iets van Low gehoord te hebben. Dat heb ik soms, als ik in een baldadige bui ben. Een hoesje of een mooie titel kunnen soms al genoeg zijn om mijn portemonnee van zijn inhoud te ontdoen. Ik kwam thuis en stopte het schijfje in mijn cd ding en ging er eens voor zitten. En dat bleek precies goed, voor de muziek van Low moet je even gaan zitten. Schop partner en kindergespuis samen met de huisdieren het huis uit en laat de trage muziek over je heenkomen. Zoiets. Mijn volgende bezoeken aan de platenboer bleken vruchtbaar, voor de portemonnee van Low dan. Elke keer weer met een cd naar huis. Elke keer weer genieten. En nu is er dan A Lifetime Of Temporary Relief, 10 years of B-sides & rarities. Oh mijn god, dacht ik toen ik het geval bekeek. Niet doen. Doe het niet! Zitten we hier op te wachten? Overgebleven zut uit de studio? Obscure meuk? Het antwoord is “ja!”. Als u ook maar een beetje van de muziek van Low houdt, dan was dit de cd waar u hebt zitten wachten. Juweeltjes van trage liedjes waarvan u uzelf af zult vragen waarom deze liedjes niet op een cd staan. En ja, de overgebleven zut staat er ook op. En de obscure meuk ook. Maar de kwaliteit, het genot en de honger naar meer Low is veel en veel groter.
mij=Sub Pop / Konkurrent