In feite staat of valt een goede punkband met de zanger en de herkenbare melodieën. De écht goede nummers zijn volledig te ontleden in een eenvoudig gitaarslagje en een pakkende zanglijn. Neem nu twee toppers in het genre: No Use For A Name en Lagwagon. Beiden staan ze al jarenlang aan de top vanwege een stevig fundament geschapen door – in essentie – eenvoudige liedjes. Het zijn de bovengemiddelde zangkunsten van Tony Sly en Joey Cape die de boel naar een hoger plan duwen. Niet verrassend dus dat Fat Wreck Chords juist deze twee mannen een volledig akoestisch album op liet nemen. We krijgen van beiden vijf nummers te horen, uitgevoerd op slechts een summier gitaartje, hier en daar ingekleed met een paar strijkers. Het is bijna ontroerend om favorieten als ‘Justified Black Eye’, ‘Not Your Savior’, ‘Wind In Your Sails’ en ‘Tragic Vision’ in hun oorspronkelijke, kale, uitvoering te horen. Wat zijn dit eigenlijk schitterende ballades! Eindelijk horen we de teksten eens volledig en is het echt genieten van de uitmuntende vocalen die zo vaak overstemd werden door al het gitaargeweld. Duidelijk is wel dat Cape’s ambities ook reiken tot het producerschap. Zijn bijdrage is veel meer gevuld met allerlei technische aardigheidjes terwijl Sly zich volledig compromitteert aan het ‘zanger met gitaar-concept’. Daardoor is er een herkenbaar verschil tussen beide zangers. Als het aan mij ligt is dit een meer dan geslaagd concept wat zeker zijn vervolg mag krijgen. Persoonlijk dacht ik aan Bad Religion-, NOFX– en (natuurlijk) Zeke-unplugged!
mij=Fat Wreck / Sonic