Tja. Soms is het schrijven van recensies een verschrikkelijk vak. Vooral als je een recensie moet schrijven over het nieuwste werkje van een man die er in geslaagd is om in een kleine 30 jaar een redelijk constant oeuvre op te bouwen. Een man bovendien die zijn achternaam al jaren geleden afgeschud heeft en inmiddels simpel door het leven gaat als Arno. Want French Bazaar, zijn nieuwe, is wederom geen tegenvaller. 12 Franstalige nummers, waaronder een voortreffelijke cover van Jacquel Brel‘s “Voir un ami pleurer”. En dat allemaal in de typische Arno stijl, al lijken er her en der wat scherpe randjes te verdwijnen. Zou de man dan eindelijk ouder worden? Ik kan dan gaan googlen om feitjes op te gaan lepelen en ‘s mans TC Matic-verleden weer naar boven halen. Om zo een recensie vol te praten. Maar dat doe ik allemaal niet. Ik houd het kort. Want de liefhebber van zijn werk en van de Europese grotestadsblues heeft French Bazaar allang in huis. En de rest zal zijn schouders ophalen. Helaas. Maar probeer’m eens live te zien. Want dan zal het kwartje ongetwijfeld vallen, zoals bij ondergetekende. En vanaf dat moment kijkt u reikhalzend uit naar iedere Arno release…
File: Arno – French Bazaar
File Under: Vertrouwde klasse