Ik was nog zo gewaarschuwd. Het is het slechtste boek van het jaar, tikte hij. Dat tikte hij dus wel te laat. Want de Da Vinci Code had ik toch maar aangeschaft omdat er geen nieuwe tijdschriften van mijn gading waren bij de AKO op station Amersfoort. Om het dan ongelezen aan de kant te schuiven, ik geloofde hem namelijk op zijn woord, is ook zoiets. Ik zag een lange treinreis in mijn Palm gepland staan naar Maastricht en besloot het er toch maar op te wagen. In twee keer ruim drie uur treinen zou ik het kreng doorspitten. Omdat ik altijd graag lees met een rustig muziekje op de achtergrond koos voor Craig Armstrong‘s Piano Works als reisgenoot. Armstrong heeft zijn sporen meer dan verdiend met het schrijven van soundtracks en samenwerkingsverbanden met Madonna, Massive Attack en U2. Helaas had hij dus gelijk. Ik was al snel geirriteerd door de Da Vinci Code. Er ontstond tussen Utrecht CS en Maastricht een omgekeerde wereld. Ik zat naar de prachtige instrumentale pianowerkjes van Armstrong te luisteren met als achtergrond letters de Da Vinci Code. Hij stripte nummers die hij gebruikte voor soundtracks tot de kern – de pianopartij dus – en voegde daar enkele nieuwe songs aan toe. Adembenemende kraakheldere schoonheid verpakt in een fabuleuze open productie. De terugreis bleef de Da Vinci Code-code zelfs in de tas, de cd niet.
File: Craig Armstrong – Piano Works
File Under: Modern klassiek
File Video: [Piano Works-trailer]