Ik ben niet zo heel snel in de war, maar The Planet The is dat wel degelijk gelukt. Niet alleen door die rare verwarrende bandnaam, want zeg nou zelf, dat is het toch? Ook de muziek op Physical Angel is verwarrend. Boel veel verwarrend zelfs (ja, die uitdrukking is gejat van George). The Planet The husselt namelijk nogal het één en ander door elkaar. Bijvoorbeeld de tracklisting. Degene die mijn mediaplayertje – inderdaad ding van Microsoft – aangeeft is nogal verschillend van wat er op het doosje staat. En dan heb ik het nog niet over verwarrende tracktitels als “Man Called Wife” of “Wolf, Wolf, Wolf, Wolf, Attack” om het voor niet te lastig maken voor de lezertjes. Eén ding is zeker: Physical Angel opent met de titeltrack die gelijk al wat decennia door elkaar schudt. Het begint als fucked up Devo en eindigt als laidback Pink Floyd. Devo komt nog wel wat vaker terug in de diverse tracks. Ook mathrock met meer dan dikke King Crimson invloeden in combinatie of gevolgd door Rush-achtige synths uit de tijd rond “Tom Sawyer”. Maar eigenlijk is het nergens prog. Huh? Ja! Zo zijn d’r maar twee nummertje te spotten met een lengte van meer dan 4 minuten. Nou daar haalt een gemiddeld progbandje zijn instrumenten niet voor van stal. Erg verwarrend allemaal, maar daardoor eigenlijk wel weer erg leuk.
File: The Planet The – Physical Angel
File Under: Geen prog
File Audio: [Man Called Wife][Sidepipe][Marc Artery]