Mijn pijn in m’n hart en tegensputterende typvingers moet ik hier bekennen dat Super D van Ben Folds de eerste mindere release is die de man ooit heeft uitgebracht. De reden is dat twee van de vijf nummers niet leuk zijn om naar te luisteren en dat is gewoonlijk onmogelijk bij de man die zoveel met zijn stem en piano kan en al zoveel gouden liedjes heeft geschreven. Die twee nummers zijn tevens de covers. Het is op papier een komisch idee om “Get Your Hands Off My Woman” te coveren, maar waar Folds op de eerste EP Speed Graphic een eigen draai gaf aan The Cure‘s “In Between Days”, wordt hier gepoogd om The Darkness na te doen. Inclusief stemmetjes. Van “Them That Got”, origineel door Ray Charles, staat een live-versie op de EP maar na twee minuten weet Folds niet meer hoe het nummer gaat. Niet iets om logischerwijs op een 5-track te stoppen. Dat Super D is de derde uit een serie EP’s die Ben Folds via het internet uitbracht. Trouw koopt File Under-hopman Storm twee exemplaren, één voor zichzelf en één voor ondergetekende (deze keer vroeg hij er naast een storting ook een recensie voor terug, slimme jongen), want wij zijn zachtgezegd fans van Ben, van het eerste Ben Folds Five album tot nu. Want ook op Super D zijn weer drie bewijzen van zijn vakmanschap te horen. “Kalamazoo” begint als een ballade maar krijgt halverwege een onverwachte funky wending én strijkers, “Adelaide” haalt het beste uit zijn stem en “Rent a Cop” is een typisch cool uptempo Folds-liedje met hoog meeknipgehalte. Drie uit vijf mag dan wel te laag zijn voor de pianoman, de heldenstatus blijft vooralsnog ongewijzigd.
File: Ben Folds – Super D (EP)
File Under: Pianoheld tart met heldenstatus