Ik voel me nu toch al een week of drie een enorme student. Nee, geen brallerige praat of laathangerij in de kroeg. Ik bedoel een veel te ijverige student. Die netjes zijn colleges volgt, elke dag geschoren in de banken zit en de rest efficiënt besteedt aan zijn onderzoek. Wat ik onderzoek? Tja, ik vrees dat het u niet bijster veel zal interesseren, want de meeste mensen aan wie ik het vertelde interesseerde of deed het weinig als ik het ze liet horen. Maar ik studeerde op Be, de nieuwe cd van Pain of Salvation en probeer deze te doorgronden, te ontrafelen. Be is namelijk iets wat ik nog niet eerder hoorde van een progmetalband. Iets unieks, iets nieuws of, beter, iets anders. Pain of Salvation was toch al niet bepaald de band die binnen de strikte kaders bleef van de progmetal – ik ga dat woord overigens meer en meer haten – op Be proberen ze nog meer buiten de geijkte gebaande paden te blijven en dat pleit voor ze. De eerste keer dat ik luisterde dacht ik: ‘Wat is er in Godsnaam met deze band gebeurd?’, de tweede tot en met vijfde keer dat ik de 75 minuten uitzat gingen er langzaam dingen – om het even vaag te houden – dagen. Daarna raakte ik alleen maar meer en meer onder de indruk. Zo zeer zelfs dat ik andere plaatjes negeerde en op het obsessieve af alleen maar hier mee bezig was, maar nu vlak voor de deadline van dit stukje ben ik erachter: Be is een grensverleggend goed album en Daniël Gildenlöw kan definitief uitgeroepen worden tot een muzikale held en ik studeer af met een voor mijn doen belachelijke score van 9.5.
mij=Inside Out / Suburban
gisteren hebben vrienden ze gezien, was geweldig daar in zoetermeer,
ik heb dus wat gemist, ga ze nu zeker beluisteren.