Ik zal een mannetje van een jaar of 15 geweest zijn toen ik voor het eerst in aanraking kwam met Henry Rollins. Iemand duwde me End of Silence in de klauwtjes en droeg mij op (want dat doen Rollins adepten nu eenmaal) dit plaaike volledig tot mij te nemen. Het had mijn leven moeten veranderen. Immers, het waren zware tijden voor pubers. Met de opkomst van de Grunge en alle depressieve stijluitingen die daarbij hoorden was het leven een groot tranendal geworden waarin slechts de rockidolen enige verlichting konden bieden. Helaas ging dit alles voor mij niet op. Ik zat eigenlijk wel prima in mijn vel en er was helegaar geen reden tot neerslachtigheid dan wel zwelgen in een soort opgelegd zelfmedelijden. Vandaar dat de opzwepende teksten en kreten van Rollins mij stiekem nogal kinderachtig en overdreven aandeden. Wat moest ik met “You gotta suffer to be a real man” terwijl in werkelijkheid de zon scheen en ik net mijn eerste grote liefde had ontmoet? Maar goed, zoals alles in de muziek is dit geheel subjectief en aan mijn kwade vriendjes te merken is er toch echt een hele grote groep mensen die zich erg aangetrokken voelt tot dit soort nerd-met-spierballen praat. Voor hen is het vast en zeker zeer goed nieuws dat de geschrapte nummers van een van Rollins’ klassiekers nu jaren na dato alsnog uitgegeven worden. Ze passen perfect tussen het rijtje overige meebrullers en het is onbegrijpelijk waarom ze niet op het oorspronkelijke werkje staan. Ikzelf denk nog eens weemoedig terug aan de muziek die mij toen wél kon bekoren en glijd langzaam terug in mijn Rollins-loze bestaan.
File: Rollins Band – End of Silence Demos
File Under: Een doosje vol met nieuw oud materiaal