Oude school punkrock. En dan niet helemaal terug naar de tijd van de Britse fossielen eind jaren ’70 maar eerder ergens halverwege jaren ’80, begin jaren ’90. Flink raggen en stampen, herkenbare akkoordenschemaatjes, veel en korte gitaarsolo’s en grote mannen die hard schreeuwen. Ja, wanneer ik deze eerste drie zinnetjes zo teruglees loopt mijn hart alweer over van weemoed. Want wat is er toch geworden van het klassieke oi-genre en de bijbehorende muziek over drank, vechtpartijen – op straat en in de bar – en aanvaringen met de politie? Nu zelfs een band als Rancid lelijk door de mand valt en al jaren niets relevants meer heeft laten horen is het moeilijk zoeken naar nieuwe vaandeldragers. Gelukkig dienen de U.S. Roughnecks zich aan met een lekker vette nieuwe plaat, voorzien van de alleszeggende titel Twenty Bucks and Two Black Eyes. Laten we er niet langer omheen draaien: echt veel wijzer word je er niet van en de teksten zijn her en der van een kinderlijk niveau maar het is soms zó heerlijk om een hapje als dit te verslinden. De invloed van Rancid (toevallig – ahum – ook de grote mannen achter Roughnecks’ platenlabel Hellcat) druipt er vanaf en vooral het basgeluid en de stijl van bassist Big Jay lijken soms een rechtstreekse kopie van het spel van meester Matt Freeman, maar wie maalt daar nog om? Rancid mocht willen dat ze nog eens zo’n plaatje zouden kunnen afleveren! Het lijkt erop alsof U.S. Roughnecks de laatste der Mohikanen is, maar dan wel een Mohikaan die zijn huid zeker niet voor een prikkie zal verkopen.
File: U.S. Roughnecks – Twenty Bucks and Two Black Eyes
File Under: Doorrammen en niet achterom kijken
File Audio: [Saturday][Short Haired Rock-N-Roll]