Het was een veel te lange werkdag geweest. Zeker voor iemand die al een paar weken een beetje kwakkelt met zijn gezondheid. Ik probeerde het terrein af te gaan via die lekker onhandige je-mag-er-maar-met-een-persoon-tegelijk-door-hekjes. Natuurlijk haperde het kreng. Ik voelde een nare pijnscheut in mijn bovenbenen door de botsing met de blokkerende ijzeren staaf. Door de nog steeds toenemende koorts voelde het nog minder prettig. Eindelijk buiten het terrein zette ik mijn diskman maar eens aan. Binnen tien seconden voelde ik de koorts als een gek verder stijgen. Niet gek ook want de eerste seconden van Panopticon zijn bruut overweldigend. “So Did We” begint alsof je midden in een nummer zit en gaat vervolgens nog dik zeven minuten door. Sowieso allemaal lange nummers op deze nieuwe plaat van Isis. Gelukkig neemt Isis na die eerste dertig heftige seconden wat gas terug. Ik moet namelijk nog een kwartier lopen naar het station. Als ze zo nog even waren door gegaan dan was ik vast met een koortsdelirium ergens in een berm gestrand. Ik negeer stoplichten, fietsers en auto’s. Slaafs doordravend, gedragen door de instrumentale rock (metal wil ik het niet meer noemen) bereik ik het station. Isis doet tegenwoordig meer aan Tool denken dan Neurosis bedenk ik in het Kippenlijntje. Als ik in Amersfoort overstap doe ik iets wat ik anders eigenlijk nooit doe: ik schroef het volume op tot asociaal en pijnlijk niveau, zak onderuit in de bank en draag de regie over aan Isis. Het is dat ik er in Zwolle uit moet anders bleef ik met mijn zieke lijf in deze trein hangen samen met Panopticon. In dit geval is pijn fijn en is koorts een pre.
File: Isis – Panopticon
File Under: Koortsachtig goed
File Audio: [Isis-Radio (met drie tracks van Panopticon)]