In een roes liep ik richting de trein vanuit het Burgerweeshuis. Zojuist had ik voor de tweede keer binnen een week een ontmoeting met een oude liefde die ik nog nooit eerder in levende lijve zag. Vorige week was dat Rush in Ahoy en zojuist zag ik eindelijk The Gathering. Die laatste had ik al tientallen keren weten mis te lopen het afgelopen decennium. Vaak buiten mijn schuld. Ach, soms lopen die dingen zo. Het lot zorgde er voor dat beide dagen steeds Amplify, de tweede EP van Joyfalds, in mijn discman bivakkeerde. Een beetje oneerlijke concurrentie bedacht ik me terwijl ik net voor het sluiten van de treindeuren in de sneltrein richting Zwolle stapte. En toch verbaasde ik me er over dat de heren van Joyfalds zich kranig weerden en eigenlijk na die twee orgasmussen van even daarvoor best met speels gemak overeind bleven met hun post-rock. Dat was vast niet elk bandje gelukt op dat moment. Hun variant op post-rock leent zich dan ook erg goed om eens lekker weg te dromen na een innige omhelzing met een geliefde. Die je vervolgens met enige tegenzin weer achter je moet laten. Nadat de tranen vloeien in “Flavourless”, kom ik tot rust bij “Mind Abuser”, krijg het warm bij het rockende “Twofold”. Om vervolgens weg te dromen bij het dik elf minuten durende “Perseverance”. ‘Station Zwolle eindpunt van deze trein‘. Ik schrik wakker.
File: Joyfalds – Amplify
File Under: post-rock
File Audio: [Twofold]