Zo, dit is wel even wat anders dan ik had verwacht. Ik kende Q And Not U alleen van hun wereld-debuut No Kill No Beep Beep en die plaat liep over van de neurotische gitaar- en baslijntjes. Na het verdwijnen van de bassist zoekt het drietal het op deze derde plaat alweer meer in hippe punkfunk. Alleen dan nog steeds wat anders dan de rest. Met een Beatles voorkeur ook nog, zo blijkt uit de refreintjes. De ruimte wordt creatief gevuld met allerhande instrumenten (dwarsfluit, orgeltjes, synthbassen), de hoge om-en-om zang wordt veelal op een Prince (dus) manier gedaan. Mensen die gaan op Hot Hot Heat en Radio 4 mogen meteen hun dansschoenen uit de kast trekken. QANU anno nu klinkt gevarieerder en hipper dan ooit. Al mis ik de rondjes trekkende gitaarlijnen en de lekkere chaos die het debuut wel kende. Hooguit derde track “L.A.X.” herinnert aan het debuut, deze heeft trouwens ook meteen zo’n niet-uit-de-kop-te-slaan-catchy refrein, en ook in andere songs in nog wat te horen van hun posthardcore verleden. Voor de rest is het postpunkfunken geblazen. Een cd als een glas rivella.
File: Q And Not U – Power
File Under: Overheerlijke punkfunk
File Audio: [Wonderful People]