They Might Be Giants – The Spine

Er ging daar al heel wat mis in mijn leven als het om de liefde gaat. Ik zal jullie niet lastig vallen met de details, ook al zouden jullie dit nog zo interessant vinden. Waar het om gaat is dat er twee dingen zijn die voor mij onmisbaar zijn om overeind te blijven door de jaren heen: humor en muziek. Beide vind je – toevallig – terug in het werk van de Amerikaanse band They Might Be Giants. De band van John Linnell en John Flansburgh grosseert al sinds 1986 in liedjes met een knipoog. Op hun inmiddels achtste volledige album – als ik goed geteld heb – doen ze dit uiteraard weer. De 16 nummers worden in iets van 36 minuten er even in een ogenschijnlijke simpelheid doorheen gejast. Niets is minder waar, want de muzikale uitstapjes tussendoor zijn doordacht en bovendien smaakvol. Als er in plaats van kitscherige synthesizer blazers de moeite genomen wordt om echt koperwerk in te huren kan je bij mij al bijna niet stuk. Iedereen heeft zo zijn kwetsbare plekken. Verder is de productie bijna te mooi om waar te zijn. Geen lo-fi gerommel – waar ik overigens ook niet vies van ben -, maar een strakke poppy plaat die mij toegankelijk lijkt voor een breed publiek. Het had er ook eigenlijk best één van Elvis Costello kunnen zijn. En dan zeker niet één van zijn mindere. Humor en muziek zijn nog steeds belangrijk in mijn leven, ondanks dat het nu met de liefde wel goedzit. En als het even niet goedzit heb ik nu dus The Spine als oppepper. Dit laatste blijft uiteraard wel tussen ons.

File: They Might Be Giants – The Spine
File Under: Humorvolle leuke liedjes
File Audio: [Experimental Film][Prevenge][Museum of idiots]