Clinic – Winchester Cathedral

Het is grauw en grijs buiten. In mijn hoofd is het grauw en grijs. Volgens de huisarts is er niets te doen tegen het virus in mij dan gezond eten, rust en vooral luisteren naar mijn lichaam. Ik geef dus maar toe. Ik zet een muziekje op, ga op mijn bank zitten en doe mijn ogen dicht. De wereld om mij heen verandert. Ik zie boven mij wolken die zich als een bezetene door de lucht verplaatsen. Ik voel onder mij een kameel door de woestijn ploeteren waar recht voor mij een Oosterse stad opduikt. Of is het een fata morgana? Links van mij zie ik een desolate prairie met jankende jakhalzen en cirkelende gieren. Rechts van mij zie ik Andy Warhol die door zijn beroemde Factory loopt. Allemaal beelden die in mij opkomen. Vreemd, maar prettig. Ik doe mijn ogen weer open. Niets wolken, niets Oosterse stad, niets prairie en ook geen Andy Warhol. Nee, ik zit gewoon thuis. Op een bank, en het is grijs donker weer. Voor me ligt een hoesje met een hand waarop zonlicht door de vingers komt van het bandje Clinic. Deze Liverpoolse kliniek brengt wat ik nodig heb, namelijk licht in de duisternis. Dit ondanks dat ze zelf naar het zuiden van Engeland, om precies te zijn naar de Winchester Cathedral, moesten afdalen om dit gevoel een naam te geven. Plots weet ik een potentiële bestemming voor de zomervakantie.