Een paar jaar geleden had het er bijna iedereen over. We moesten onthaasten. Een term die inmiddels weer uit de mode lijkt te zijn geraakt. Menig café werd omgetoverd tot een hippe loungetent met dito loungemuziek. Niet dat Piano Solos van Dustin O’Halloran een loungeplaatje is hoor maar het beluisteren van de serene aan Satie en Debussy refererende composities riep bij mij een gevoel van onthaasting op. Even lekker niet bezig zijn met de eeuwige zoektocht naar het meest opwindende bandje of vetste beats van dit moment. Nee, nee, niks van dat. Gewoon fijne, tintelende en oorstrelende pianoklanken. Bedrieglijk eenvoudig. Want één ding wordt op deze gewaagde soloplaat van het muzikale brein achter Los Angeles’ best bewaarde geheim de Dévics duidelijk: Dustin’s grootste liefde is muziek. Het type zwijgzame jongen dat zich het meest op zijn gemak voelt als hij zich achter een instrument kan verschuilen. En zo mogen we getuige zijn van z’n liefdesverklaring aan een gerestoreerde Duitse Sabel uit 1930. Gewaagd? Ja, want wie loopt er tegenwoordig nog warm voor 12 piano-instrumentals? Saai? Misschien klinkt het allemaal wat spannender als ik erbij vertel dat onder de oppervlakte ook de invloed van post-rockers als Mogwai en Godspeed You! Black Emperor voelbaar is. Ik zak nog eens lekker onderuit op de door mij gedurende de loungeperiode aangeschafte driezitsbank. En neem nog eens rustig de tijd om dit schijfje te beluisteren. Ik heb geen haast.
File: Dustin O’Halloran – Piano Solos
File Under: Onthaasten, weet u wel
File Audio: [Opus No. 12][Opus No. 13][Opus No. 9][Opus No. 14][Opus No. 16]