File Under dijt maar uit en uit. En daar ben ik blij mee. Want daardoor komen er meer recensenten bij, waaronder een echte gerontorocker. Daardoor hoef ik die meuk niet meer te recenseren (op een enkele uitzondering na). En stuurt ome FU mij andere meuk. En als ik lief ben en al die meuk gedaan heb krijg ik een leuk plaatje. Of ik trek Ome FU aan zijn stropdas en schreeuw heel hard: “Nu ga ik dit hippe plaatje bespreken!” En het hippe plaatje van deze week is Eminem’s nieuwe plaatje: Encore. “Amai”, roept u nu verschrikt! “Wat moet een symphonerd met een boze blanke rapper?” Nou. Leuk vinden bijvoorbeeld. Want ik heb een zwak voor Eminem. Omdat hij namelijk briljante singles maakt. Singles die ik keer op keer draai. Maar een heel album trok ik niet. Dan gaat me de stem toch tegen staan en lijken de nummers toch te veel op elkaar. Komt misschien ook omdat Eminem bezig was met een trilogie en een verhaal te vertellen had. Encore is het laatste werkje en staat volledig op zichzelf. En helaas heeft dat geen beter album opgeleverd. Er staan weer briljante singles op (Mosh, Like Toy Soldiers) waarbij vooral de laatste (gestoeld op een sample van Martika‘s Toy Soldiers) weer super is, maar verder is het toch teveel herhaling van een truukje. Na een klein uur heb ik er genoeg van. En dan gaat Eminem als een waar symphomaan nog 20 minuten door. Hij moest zich eens leren beheersen, want als je zulke hits kunt schrijven als Eminem moet een heel album dat goed is er ook wel inzitten…
File: Eminem – Encore
File Under: Partly brilliant…
File Audio: Mosh (real audio)