Een van de fijnste vakanties die ik ooit had bracht me naar Ierland. Drie weken op de fiets, een trektocht van het zuidwestelijke Cork naar het barre Noorden. Een week regen, een week zon en een week iets ertussenin. En omdat we van te voren niet echt nagedacht hadden welke kant we op zouden fietsen bedachten we op een mooie, regenachtige morgen dat we naar de Aran eilanden moesten. En dus fietsten we naar Doolin, een gehucht van niks aan de westkust van het eiland, waar we wel een boot zouden vinden. ‘s Avonds in de pub dronken we Guinness en luisterden we naar de typische Ierse muziek die oude mannen in een pub voor je spelen. En de volgende dag vonden we inderdaad een boot. Een visserskotter die ons naar Inishmore of Inishmaan bracht, dat ben ik vergeten. Het was er mooi. Het was er übermooi en überfijn. Vreemd genoeg doet de muziek van de Ierse folkpunkers van Neck me aan die boottrip denken. En dat is vreemd, want de muziek van Neck is opzwepend. De boottrip en de Aran eilanden waren rustgevend. Maar als ik naar Neck luister voel ik de boot weer stampen, zie ik de ruige zeebonken over het dek lopen alsof er geen stevige wind stond en ruik ik de zilte zeelucht weer. Ik hoor fluiten, ik hoor liederen over whiskey, Galway en St. Patrick. En het kan me niks schelen dat het allemaal als Flogging Molly, Dropkick Murphys of The Popes klinkt. Ik ben weer terug op die boot. En dat is meer dan genoeg.
File: Neck – Sod ’em & Begorrah!
File Under: Keltische, iersche folkpunk! Meer! Meer!
File Audio: [Loud´n´Proud´n´Bold][Blue skies over Nenagh]