Ik heb altijd een dubbelhartig gevoel gehad bij “Eye of the Tiger” van Survivor. Lekker nummer met een lekkere drive erin, maar die video hè? Vijf mannen, schuin van onderen gefilmd, die overduidelijk veel stoerder lopen te doen dan ze zijn. Bij Bad News lieten ze in een vergelijkbare scène een van de stoere stappers plat op z’n snufferd vallen… Om de een of andere reden schijnt Jim Peterik, jarenlang een van de drijvende krachten van Survivor, nog altijd als hardrocker gezien te worden. Ook in de bio van Pride of Lions wordt dit project van Peterik en Toby Hitchcock aangeprezen met termen als “artistic vision”. Mja, sorry hoor, maar Peteriks werkjes zitten me altijd iets te dicht tegen de kitsch aan. Nóg een tandje braver geproduceerd en Celine Dion kan het zingen, zeg maar. De nummers kloppen allemaal wel, maar het is zo ongelofelijk voorspelbaar dat elke verrassing nog tijdens het intro verdwenen is. Reken je Survivor, REO Speedwagon en White Lion tot het beste wat de rock te bieden heeft dan is dit een cd voor je. Alle anderen zal het tandglazuur waarschijnlijk van het gebit springen. Goed gespeeld en gezongen, goede composities en goede productie, maar wat blijft het belachelijk braaf allemaal! Enkele nummers gaan wat richting Styx en Kansas en zijn daardoor wat beter te pruimen, maar wat mij betreft blijft dit een ernstig overbodig plaatje.
File: Pride of Lions – The Destiny Stone
File Under: Ik ben even naar de tandarts…