We hebben het in huize Storm wel eens over emigreren. Naar ver weg. Niet naar Amerika, Dat is een eng land. Waarom het nooit gebeurd is weet ik niet. Misschien omdat we dachten dat we het toch wel goed hebben hier. Ok, af en toe loopt er wel eens wat raar volk rond hier, maar dat heb je overal. Maar de afgelopen weken, ik weet het allemaal niet meer. Wil ik wonen in een land waar de grootste landgenoot…? Waar ze mensen om hun mening omver knallen en steken…? En iedereen en alles zijn mening hier weer over heeft en geeft…? Ik word er moe van. Wat ik me de laatste dagen nog het meest af vraag: wil ik wonen in een land waar je meer dan een jaar moet wachten tot een briljante cd van Rocky Votolato te koop is. Ik voel me enorm tekort gedaan. Achtergesteld bij de Amerikanen die al sinds vorig jaar luisteren naar Suicide Medicine. Wat een stem! Wat een liedjes! Krachtig en overlopend van emotie. Deels slechts de man en zijn gitaar, maar ook sober begeleid door cello-, drum- en mondharmonicawerk. Heel anders dan Rocky’s broertje, die op de gitaren ramt in The Blood Brothers. Minstens zo emo. Zo niet meer. En veel beter dan Dashboard Confessional waar je na bovenstaande misschien geneigd bent aan te denken. Denk liever aan Dylan, Bright Eyes en zelfs Elliot Smith. Misschien toch maar eens naar dat enge land verhuizen om voortaan vooraan te staan als dit soort snoepjes uitgedeeld worden. Dan neem ik die president en de rest maar even voor lief.
File: Rocky Votolato – Suicide Medicine
File Under: Veel te goed, veel te laat
File Audio: [Mix Tapes / Cellmates][Suicide Medicine ]