Tom Waits – Real Gone

Hoewel ik al jaren een paar Tom Waits-cd’s had, ontdekte ik hem pas echt in 1999 bij Mule Variations. Een cd met een heel traditioneel geluid maar in instrumentatie en arrangementen meer dan ooit de grenzen verkennend. Groot was dan ook mijn vreugde toen er een concert in Carré werd aangekondigd. Even groot was de teleurstelling toen de prijs bekend werd: zo’n 100 euro per kaartje. Dat zijn Liza Minelli-prijzen! Ik zou het dus moeten doen met de nieuwe cd Real Gone. De echte opvolger van Mule Variations, want de in 2002 verschenen cd’s Alice en Blood Money waren oude projecten die op cd werden vastgelegd. Real Gone is ook in geluid de opvolger van Mule Variations. Wederom zijn de ritmes heel overheersend en sfeerbepalend in veelal trage songs die even nodig hebben om zich in je hoofd te nestelen. De medewerkers zijn grotendeels dezelfde: songwriter/producer/echtgenote Kathleen Brennan, gitarist Marc Ribot, bassist Larry Taylor en nog wat loslopend muzikantenvolk. Alleen zoon Casey Waits is een nieuwe naam in het rijtje. Opvallend is het volstrekt ontbreken van piano op deze cd. 72 minuten lang neemt Waits’ gruizige stem je mee door een desolaat landschap vol personages aan de zelfkant in miniatuurtjes vol maatschappijkritiek. Het is teveel een herhalingsoefening om het niveau van Mule Variations te halen, maar het blijft op en top Tom Waits. Real Gone is een fraai exemplaar zonder uitschieters in een oeuvre van hoge kwaliteit.

File: Tom Waits – Real Gone
File Under: Veilige aankoop van niveau
File Audio: [How’s it gonna end]