Hoe heet dat ook al weer, als je een afkorting meerdere betekenissen toekent? Dit album heet in ieder geval WFTD-WFTD… Wie het weet mag het zeggen. Over de muziek dan maar: dit mag ik graag horen. enigszins valse synth-akkoorden op een redelijk stevige basis. Zoals Boards of Canada dat soms goed kan. Of zoals My Bloody Valentine dat wel deed. Hynotiserende bas en regelmatig doorjengelende gitaartjes… Pakkende melodieën. En dan die wat lijzige zang eroverheen. Toch is het moeilijk een echte lijn te ontdekken in dit album. Het lijkt of er voor elk nummer weer uit een ander vaatje wordt getapt. Zo meen ik zelfs een nummer te horen wat door the Doors gemaakt had kunnen worden, als die in deze tijd hadden geleefd… Dan weer lijkt het op Joy Division of the Cure… Strak gespeeld, alleen zonder het donkere van de eerdergenoemde bands. Ook nog wel wat Flaming Lips als ingrediënt. Het blijft luchtig genoeg om fijn bij weg te dromen, met lange nummers tot over de acht minuten… De geest van het album zweeft echter ergens eind jaren tachtig, begin negentiger jaren. Aan het eind van de nummers krijgen we nog regelmatig een partijtje reverb te verwerken. Niet echt vernieuwend te noemen, maar zeker wel goed. En al helemaal niet het dode vogeltje dat prominent op de roze voorkant is afgebeeld.
File: Windsor for the Derby – We fight til Death
File Under: een dood vogeltje? Zeker niet!
File Audio: [Melody of a fallen tree][A spring like sixty]